اثر نيك ارتباط قانون به خدا

دين در نتيجه پيوندى كه ميان زندگى اجتماعى انسان و پرستش خداى متعال داده است و در همه اعمال فردى و اجتماعى براى انسان مسئوليت خدائى ايجاد كرده انسان را در همه حركات و سكنات خود مسئول خداى متعال مى‏داند.

چون خداى متعال با قدرت و علم بى پايان خويش از هر جهت بانسان احاطه دارد و بهر گونه فكرى كه در سر بپروراند و رازى كه در دل داشته باشد كاملا آگاه است و چيزى بر وى پوشيده نيست، بهمين سبب در عين اينكه دين مانند قانون بشرى براى حفظ انتظامات پاسبان گمارده و مقرراتى براى مجازات متخلفان و سركشان وضع كرده، امتياز ديگرى نسبت به قانون بشرى پيدا مى‏كند و آن اينست كه: دين زمام مراقبت و نگهدارى انسان را بدست يك پاسبان درونى مى‏سپارد كه در كار خود هرگز عفلت و اشتباه نمى‏كند و از پاداش و كيفر آن نمى‏توان جان بدر برد.

خداى متعال در كلام خود مى‏فرمايد:

.

و مى‏فرمايد:

.

و مى‏فرمايد:

.

اگر حال كسى را كه در محيط قانون زندگى مى‏كند با كسى كه در محيط دين بسر مى‏برد مقايسه نمائيم مزيت و برترى دين براى ما كاملاً واضح و آشكار خواهد شد.

زيرا جامعه‏اى كه همه افراد آن متدين باشند و وظائف دينى خويش را انجام دهند، چون در همه حال خدا را ناظر كارهاى خويش مى‏دانند؛ از هر گونه بدانديشى نسبت بيكديگر در امان هستند.

بنابراين عموم افرادى كه در چنين محيطى بسر مى‏برند از دست و زبان يكديگر آسوده بوده عمرى را در نهايت خوشى و راحتى بسر خواهند برد، و بسعادت جاويدان نائل خواهند شد.

اما در محيطى كه فقط قانون بشرى حكمفرما باشد موقعى كه پاسبان را ناظر كار خود مى‏بيند از كار خلاف خوددارى مى‏كند و در غير اينصورت ممكن است بهر عمل خلافى دست بزند.

آرى در جامعه‏هاى اخلاقى تا اندازه‏اى آرامش قلبى فراهم است ولى همين اخلاق خود موادى است دينى نه قانونى.

بعبارت ديگر:

دين عقائد و دستورهاى علمى و اخلاقى است كه پيمبران از طرف خدا براى راهنمائى و هدايت بشر آورده‏اند.

دانستن اين عقائد و انجام اين دستورها سبب خوشبختى انسان در دو جهان است.

اگر ما ديندار باشيم و از دستورهاى خدا و پيغمبر اطاعت كنيم در اين دنياى گذران خوشبخت، و در زندگى جاويد و بى پايان جهان ديگر هم سعادتمند خواهيم بود.

توضيح: ما مى‏دانيم سعادتمند كسى است كه زندگى خود را در اشتباه و گمراهى بسر نبرد و داراى اخلاق پسنديده باشد و كارهاى نيكو انجام دهد. دين خدا ما را بهمين سعادت و خوشبختى هدايت مى‏كند و دستور مى‏دهد كه:

اولا عقايد درستى را كه با عقل و وجدان خود درك كرده‏ايم محترم و مقدس بشماريم.

و ثانياً داراى اخلاق پسنديده باشيم و تا مى‏توانيم كارهاى خوب و شايسته انجام دهيم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: